KOLOROWE DNI LATA

      

  

Lato ma smak słońca, bezgranicznego chillu, egzotycznych miejsc i tropikalnych owoców, ma też smak i zapach owoców z naszych ogrodów i pobliskich lasów, ma też zapach kwiatów

Kwiaty mego dzieciństwa

Kwiaty mego dzieciństwa, piękne, polne kwiaty,

Stokrotki, dzwoneczki i czerwone maki;

Niezapominajki znad wody, co oczkiem mrugają,

Nadzwyczajny urok w wyglądzie swym mają;

Złociste kaczeńce przyciągają oko,

Swoje główki podnoszą ku słońcu wysoko;

Chabry pośród zboża, pomiędzy kłosami

Bawią oczy przechodnia chabrowymi płatkami.

Polne zioła zapachem odurzają zmysły,

Co jak balsam rozpływa się w powietrzu czystym;

Do dzisiaj wspominam kwiaty ulubione

Gdy wracam myślami w me rodzinne strony

 

Lato zawsze było jest i będzie wyjątkowe. Wszystko jest wtedy kolorowe, słońce świeci promieniami, które napełniają człowieka pozytywną energią i dodają mu otuchy do życia.
Kiedy na ziemi nie ma mokrego, lodowatego śniegu to człowieka ogarnia niesamowita radość w życiu, nawet gdy jest bardzo mocno przygnębiony.
W tym wspaniałym czasie ludzie czują się beztrosko i swobodnie. Wszystko dookoła jest zielone. Drzewa, trawa, kwiaty nabierają soczystych kolorów. W lesie powstaje piękny krajobraz, dlatego że wszystkie barwy lata nieziemsko się ze sobą łączą. To piękny czas by zasuszyć kolorowe kwiaty, zioła i zboża .Latem najpiękniejszą barwę zyskuje niebo, gdyż jest to czysty, morski błękit który można utrwalić w muszelkach znad morza. 

 

 

 Lato to też wspomnienie letnich wakacji z dziecięcych szkolnych lat .... gdzie to zostało .....

Stała kiedyś chatka mała.....

Babcia się w niej wychowała

Z maleńkimi okienkami

I z koronek firankami...

W oknie stały pelargonie....

Wciąż tam widzę babci dłonie...

Ściany czyste...pobielone..

Babci skronie oszronione...

Wszystko widzę tak jak trzeba

Tylko babci dawno nie..ma

A ja bym tak mocno chciała

Być znów taka bardzo mała ..

I znów dostać kiedy trzeba..

Z rąk mej babci kromkę chleba...

Tylko cukrem posypaną

Lecz z miłością mi podaną

I gdy przyjdzie smutku cień..

Z babcią spędzić jeden dzień...

 

 

 

 

 

CZARNO - BIAŁE WALENTYNKI

 

Święto miłości,

to nie festiwal pozerstwa.

 

 

 

 

Dziś zobaczysz potężne bukiety, drogie szampany,

wycieczki samochodami z wypożyczalni, biżuterię w pięciocyfrowych cenach,

ekskluzywne kolacje i wszystko to, co Nie ma nic wspólnego z miłością.

Bo tam gdzie ona jest,

mogłeś Ją zaobserwować wczoraj, tydzień i miesiąc temu.

Zobaczysz Ją jutro, za dwa dni, oraz po pięćdziesięciu latach.

Zobaczysz Ją, gdy kobieta o czwartej rano wstaje,

aby zrobić kanapki swojemu mężczyźnie do pracy.

Gdy małżeństwo siada wspólnie, do niedzielnej jajecznicy i herbaty.

Gdy jedno choruje, a drugie pełni przy Nim służbę.

Gdy w zimny wieczór kobieta idzie, w bluzie swojego mężczyzny.

Gdy siedzą pod jednym kocem, przed telewizorem.

Gdy bez celu spacerują, czy to w górach, parku, mieście nocą.

Gdy po kłótni, cierpią oboje.

Gdy jedno się wydziera na drugie, jak na zimno nie założy czapki.

Gdy po kilku chwilach rozłąki, zaczyna się tęsknota.

Gdy na pokładzie jest obecna lojalność, szczerość, troska i opiekuńczość.

Spokój psychiczny, bezpieczeństwo, przyjaźń, wyrozumiałość i rozmowa.

 

 

 

Miłość ukazują gesty.

Te, które są przez cały rok, każdego dnia.

W szarej codzienności i bajecznych chwilach.

Bo Miłość nosi się w sercu,

a nie na Facebooku, czy instagramie.

 

Pozdrawiam Was Wszystkich i życzę dużo miłości 

/ zdjęcia z netu/ 

BIAŁA ZIMA

Zima to czas, gdy przyroda, ukołysana do snu śpiewem jesiennego wiatru, odpoczywa nabierając sił przed kolejnymi pracowitymi tygodniami.
Ta pora roku ma na wielu ludzi bardzo negatywny wpływ.

 

 

 

 

 Monotonia zimowego krajobrazu, na który składają się niezliczone pokłady bieli, potrafi wprowadzić człowieka w nastrój depresyjny, co jest dodatkowo potęgowane strugami zimnego powietrza chłostającymi niemiłosiernie twarze przypadkowych przechodniów. Zasmucający jest także widok pustych gniazd, których lokatorzy opuścili Polskę w poszukiwaniu lepszego tymczasowego lokum.

Jednakże powinniśmy zwrócić uwagę na niesamowite, subtelne piękno, którego możemy doświadczać o każdej porze krótkiego, zimowego dnia. Wnikliwie przyglądając się uśpionej przyrodzie zauważymy niemalże bajkowy krajobraz. Jednym z jego elementów są promyki słońca wychylające nieśmiało zza chmur biegną czym prędzej na spotkanie z utęsknioną ziemią oblewając śnieżną pierzynę czystym, ciepłym światłem czyniąc z niej jakby płaszcz utkany z mieniących się w blasku dnia diamentów. 

 

Innym przykładem na istnienie w monotonnym, zimowym wystroju elementów żywych i radosnych jest niespodziewane pojawienie się na naszej drodze wesołej sikorki nucącej swą pieśń ku pokrzepieniu serc zmęczonych zimnem ludzi. Innym skrzydlatym patriotą, który na tyle uwielbił sobie nasze ojczyste ziemie aby pozostać w kraju w nawet w tak trudnej sytuacji pogodowej jest dzięcioł, którego stukanie w leśne drzewa motywuje ludzi do działania, kiedy dopadnie ich zimowe lenistwo i popadną w stan rezygnacji.

Można jednak spojrzeć na ten okres bardziej przyjaznym okiem – wtedy każdy dzień będzie cieszył podwójnie

 

Zima to niesamowita pora roku. Natura ukryta w białym kocu, jak w bajce, zapadła w długi, głęboki sen. Czarodziejka-oczarowana zimą oczarowała las. Wszystkie drzewa przyciągają szare niebo z gołymi kryształowymi gałęziami.

 

Tylko świerki i sosny są zielone, ale dąb nie stracił letniego stroju. Liście tylko żółkły i pociemniały. Dolne gałęzie dębowego namiotu są rozłożone na łące. Śnieg wypełzł w głębokie zmarszczki kory. Gruby pień wydaje się być zszyty srebrnymi nitkami. Z daleka wydaje się, że jest to dzielny bohater w brązowej kolczugi, wszechmocny strażnik lasu. Inne drzewa z szacunkiem rozstąpiły się, aby starszy brat odwrócił się z potężną mocą. Zimowy wiatr leci, ogromny i majestatyczny dąb będzie dzwonił brązowymi liśćmi, ale nie ugnie się nawet przed silną burzą.

Zima jest inna. Musisz tylko przyjrzeć się bliżej. Jest zimno, z odwilżą, zamiecią i kroplą, śnieżny i ze słońcem. Zimowy dzień jest czasem cichy, mroźny i słoneczny, czasem ponury i mglisty, czasem z wyjącym zimnym wiatrem i śnieżycą. I jak piękny jest zimowy poranek, wcześnie, niesłyszalny, z mrozem, słońcem i błyszczącym śniegiem. A wieczór jest taki długi, zamyślony ... ale mimo wszytko uśmiechajmy się każdego dnia - bo Twój szczery uśmiech budzi radość i uśmiech u innych