Lato ma smak słońca, bezgranicznego chillu, egzotycznych miejsc i tropikalnych owoców, ma też smak i zapach owoców z naszych ogrodów i pobliskich lasów, ma też zapach kwiatów
Kwiaty mego dzieciństwa
Kwiaty mego dzieciństwa, piękne, polne kwiaty,
Stokrotki, dzwoneczki i czerwone maki;
Niezapominajki znad wody, co oczkiem mrugają,
Nadzwyczajny urok w wyglądzie swym mają;
Złociste kaczeńce przyciągają oko,
Swoje główki podnoszą ku słońcu wysoko;
Chabry pośród zboża, pomiędzy kłosami
Bawią oczy przechodnia chabrowymi płatkami.
Polne zioła zapachem odurzają zmysły,
Co jak balsam rozpływa się w powietrzu czystym;
Do dzisiaj wspominam kwiaty ulubione
Gdy wracam myślami w me rodzinne strony
Lato zawsze było jest i będzie wyjątkowe. Wszystko jest
wtedy kolorowe, słońce świeci promieniami, które napełniają człowieka pozytywną
energią i dodają mu otuchy do życia.
Kiedy na ziemi nie ma mokrego, lodowatego śniegu to człowieka ogarnia
niesamowita radość w życiu, nawet gdy jest bardzo mocno przygnębiony.
W tym wspaniałym czasie ludzie czują się beztrosko i swobodnie. Wszystko
dookoła jest zielone. Drzewa, trawa, kwiaty nabierają soczystych kolorów. W
lesie powstaje piękny krajobraz, dlatego że wszystkie barwy lata nieziemsko się
ze sobą łączą. To piękny czas by zasuszyć kolorowe kwiaty, zioła i zboża
.Latem najpiękniejszą barwę zyskuje niebo, gdyż jest to czysty, morski błękit
który można utrwalić w muszelkach znad morza.
Lato to też wspomnienie letnich wakacji z dziecięcych szkolnych lat .... gdzie to zostało .....
Stała kiedyś chatka mała.....
Babcia się w niej wychowała
Z maleńkimi okienkami
I z koronek firankami...
W oknie stały pelargonie....
Wciąż tam widzę babci dłonie...
Ściany czyste...pobielone..
Babci skronie oszronione...
Wszystko widzę tak jak trzeba
Tylko babci dawno nie..ma
A ja bym tak mocno chciała
Być znów taka bardzo mała ..
I znów dostać kiedy trzeba..
Z rąk mej babci kromkę chleba...
Tylko cukrem posypaną
Lecz z miłością mi podaną
I gdy przyjdzie smutku cień..
Z babcią spędzić jeden dzień...